«قلم»، حافظ علوم و دانشها، پاسدار افکار انديشمندان، حلقه اتصال فکری عالمان و پُل ارتباطی گذشته و آينده بشر بوده و حتی ارتباط آسمان و زمين نيز از راه لوح و قلم به دست آمد. «قلم»، انسانهايی را که از نظر زمان و مکان جدا از هم زندگی میکنند، پيوند میدهد؛ گويی همه متفکران بشر را در تمام طول تاريخ و در تمام نقاط زمين، در يک کتابخانه بزرگ جمع ميبينی. در اين کتابخانه، سخنان آسمانی و زمينی جمع است، از سقراط گرفته تا ابنسينا از قرآن و نهج البلاغه تا اَوسْتا و انجيل؛ همه و همه هستند. «قلم»، رازدار بشر و خزانهدار دانشها و جمعآوریکننده تجربههای قرنها و دورانها است و اگر قرآن به آن سوگند ياد میکند، به همين دليل است.
چهاردهم تیرماه در تقویم رسمی ایران به نام «روز قلم» نامگذاری شد و پس از پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به ثبت رسید. به همین مناسبت، محمدرضا شایق، مفسر نهجالبلاغه و قرآن کریم در استان یزد با اشاره به حکمت 315 نهجالبلاغه «و قال علیهالسلام لِكاتِبِهِ عُبيْدَاللّهِ بْنِ أبي رافِعٍ: اَلِقْ دَواتَکَ، وَأَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِکَ، وَفَرِّجْ بَيْنَ السُّطُورِ، وَقَرْمِطْ بَيْنَ الْحُرُوفِ فَإِنَّ ذلِکَ أَجْدَرُ بِصَبَاحَةِ الْخَطِّ. امام علیهالسلام به كاتب خود، عبيدالله بن أبى رافع فرمود: مركّب دوات خود را با گذاشتن ليقه در آن، تنظيم كن و شكاف نوک قلمت را طولانى نما و ميان سطرها فاصله بينداز و فاصله بين حروف را كم كن كه اين به جلوه و زيبايى خط مىافزايد.» به روش نویسندگی و چهار دستور امام براى حُسن خط اشاره میکند.
انتهای پیام